Obejrzałam film dla Audrey, którą z niewiadomych powodów po prostu uwielbiam. I cieszę się niezmiernie, że film obejrzałam, bo odkryłam Chiwetela Ejiofora. Okazało się, że widziałam z nim już inny film, ale nie o to chodzi.
Przekaz filmu jest naprawdę wspaniały. Nie tak dawno byłam w Londynie, jego wielość ludzi przeróżnej narodowości dała mi się poznać od środka, gdyż mieszkałam u rodziny Pakistańskiej, która dorabiała sobie przyjmując młodzież zagraniczną. Może właśnie dlatego ten film wywarł na mnie takie wrażenie? Bo opowiedział historię ludzi, których w pewnym sensie widziałam na własne oczy.
I te świetne słowa Okwe - "Jesteśmy niewidoczni. Jeździmy waszymi taksówkami, sprzątamy wasze pokoje i robimy wam laski."
Tak, zdecydowanie zaczynam uwielbiać Chiwetela.
Audrey zawsze jakiegoś ciekawego partnera do roli dobiorą. Cóż. Wielkim plusem filmu jest brak miłosnego happy endu. Na początku czułam niedosyt, ale... Ten niedosyt sprawił, że film zapamiętam na dłużej. Miłosne happy endy upraszczają filmy. A to niedobre.